Gestrand in Bundaberg

Blog 8 - 1 november

Na een week lang 'opgesloten' te hebben gezeten in Cairns konden we eindelijk weer op pad. Stoppen waar we stoppen wilden en alles lekker op ons eigen tempo. Alhoewel, eigen tempo, we moeten wel binnen 42 dagen een afstand van ... km afleggen, van Cairns naar Melbourne om daar de camper weer in te leveren. Dus hop de weg op en genieten maar weer.

Allereerst zijn we naar de Atherthon Tablelands gereden. In dit gebied zouden we veel watervallen en mooie landschappen kunnen spotten en dat leek ons dus wel wat. Eerste tripje buiten onze route om, maar ach we waren net begonnen dus we zouden wel zien hoe dat uit zou pakken..

Jeetje wat is dit land groot!! Op de kaart lijkt alles heel dicht bij elkaar te liggen, maar in werkelijkheid is alles gewoon een paar uur rijden. We kwamen hierdoor redelijk laat aan in het plaatsje Atherthon en hadden toen nog geen waterval gezien. Wel een aantal andere mooie dingen onderweg.

De volgende ochtend zijn we naar de eerste watervallen gereden. Heel anders dan we tot nu toe gezien hebben in NZ. Hier zijn niet zoveel bergen en sneeuw kennen ze hier volgens mij al helemaal niet, dus de watervallen hebben een hele andere oorsprong en dat is ook te zien.

Aangezien we 'maar' 5 weken hadden, zat een uitje naar de echte outback er niet in en om eerlijk te zijn vond ik dat best wel jammer. Die rode droge lange vlaktes passen toch ook wel bij mijn beeld van Austalië. Echter had ik iets gelezen over de langste lavatunnels ter wereld in de bereikbare outback. Koen en ik zijn beiden best wel geïnteresseerd in vulkanische activiteiten en de manier waarop dat de omgeving beïnvloed en dus leek het ons wel tof om daar langs te gaan. Shit weer 100 km verder van de oorspronkelijke route af. Maar alleen de route ernaar toe maakte al veel goed. Je zag het landschap met de minuut veranderen. De grond langs de weg werd steeds roder, er stonden ineens allemaal van die termietenhopen en temperatuur werd steeds hoger.

Eenmaal aangekomen bij Undara, het nationale park waar de lavatunnels zich bevinden, hoopten we nog met de laatste tour van de dag mee te kunnen. Maar helaas de laatste tour was om 3.30 pm en het was 3.45. Dat was balen, hadden we de hele stuk gereden, hadden we op een kwartier na de laatste tour van de dag gemist. Gelukkig was er ook een camping en besloten we om een nachtje te blijven en ons in te schrijven voor de eerste tour de volgende dag. De middag dan maar volmaken aan het zwembad en met een mooie wandeling. Dit verblijf maakte mijn outbackavontuur compleet, helemaal toen er op de camping een aantal kangoeroes voorbij kwamen. Super tof! Ik had er nog nooit 1 in het wild gezien en nu kwamen de beesten gewoon op 10 meter voorbij springen of zaten ze rustig ergens te drinken of naar eten te zoeken. Echt heel gaaf. Natuurlijk weer mijn best gedaan om hier dan ook mooie foto's van te maken.

De volgende ochtend op tijd op voor onze tour. Het was erg bijzonder en indrukwekkend, maar wij hadden voor het geld dat we voor deze tour moesten betalen iets meer verwacht. We zijn uiteindelijk maar naar 2 tunnels geweest. De gids heeft wel heel uitgebreid geprobeerd uit te leggen hoe het tunnels zijn ontstaan, maar wij hadden graag een langere wandeling door deze natuurverschijnselen gemaakt. Gelukkig was er nog wel een andere wandeling in de omgeving, namelijk over de rand van een oude krater. Hier hebben we een klein uurtje over gedaan, lang genoeg met temperaturen rond de 33 graden.

Tijd om terug te rijden naar de kust. Onderweg kwamen we nog lange verschillende watervallen en prachtige uitkijkpunten. Helaas kunnen we niet overal stoppen, maar we doen wel ons best om zo veel mogelijk te zien. 's Avonds liggen we dan ook vaak bijtijds maar voldaan op bed.

Ook zitten er wel eens dagen bij dat we lekker niks doen, op tijd stoppen met rijden en van het weer en de mooie stranden genieten. Zo ook toen we bij Mission Beach aankwamen. Lekker aan het strand gegeten en lekker in het zonnetje gelegen. Koen kan natuurlijk niet lang stilliggen en is op zoek gegaan naar kokosnoten. Had niet gedacht dat het wat zou worden, maar na een tijdje kwam hij terug met wel 3 kokosnoten. Oké en nu moesten die dingen nog open. Na wat gewrik en gestuntel met zijn zakmes ging de noot open. Hmmm super lekker! Dat had Koen toch weer goed gedaan.

We zijn aan het strand blijven slapen en zijn de volgende ochtend actief begonnen. Eerst een stuk gelopen, daarna wat core stability oefeningen in het zand gedaan, jaja u leest het goed, en tot slot het stuk terug hardgelopen naar de auto. Een soort trailrunning, over boomstronken springen, trapje op, trapje af, bochtje hier, bochtje daar. Heerlijk begin van de morgen en nog een hele lange dag voor ons. Op naar de volgende watervallen die op ons lijstje stonden.

Een van die watervallen was de Wallaman waterval. Dit is de hoogste waterval in Australie. 268 meter om precies te zijn. Deze waterval kon je vanaf twee punten bekijken, van boven en juist ja, van beneden. Aangezien we al een tijdje niet hadden gewandeld, hebben we beide opties gedaan. Pfoe dat was even andere koek dan in Nieuw-Zeeland. Super warm en klef. Eenmaal beneden werden we wel beloond met een prachtig uitzicht. Net op het punt dat we weer omhoog wilde gaan klimmen, zagen we iemand in het water liggen. Hmm dat leek ons toch ook wel een goed idee. Dus hup nog een stukje verder klauteren en het water in. Super indrukwekkend om onder zo'n grote waterval te zwemmen!

Na ons bezoek aan de Wallaman waterval hebben we veel in de auto gezeten. Ons doel was Airlie Beach. Vanaf daar wilden we een tour boeken naar de Withsundays. Eenmaal aangekomen bleek Airlie Beach al een leuke bestemming op zich. Mooi blauw water, leuke winkeltjes en een goed sfeertje. We hebben daar wederom lekker rustig aan gedaan en zijn op zoek gegaan naar iemand die ons kon informeren over de Withsundays. Daar hoef je in Airlie Beach niet lang voor te zoeken. Om de 10 meter zit wel een bedrijf die tour voor je wil boeken. Wij wilden eigenlijk alleen maar om informatie vragen, maar als je dan eenmaal bij iemand aan tafel zit, dan is het een en ander toch snel voor je geregeld. We hadden besloten om de Withsundays te bezichtigen door een dagtrip te doen. We konden de volgende ochtend nog mee met de organisatie die we hadden uitgekozen. Ik stond te popelen om te gaan, ik had al zo veel mooie verhalen over de Whitsundays gehoord.

De volgende ochtend werden we in het centrum van Airlie Beach opgehaald door een bus die ons naar de haven zou brengen. Heel stom want het centrum was nog verder lopen dan de haven, maar goed we hadden er voor betaald dus hop gaan met die banaan. Wat een fantastische dag hebben we gehad!!! Het zeilen, de eilanden, de zee, het eten, echt alles was top geregeld!! Whitehaven Beach is echt het mooiste strand dat ik ooit heb gezien, ik zou er dolgraag nog een keer terug gaan. Ja dit uitje komt zeker in mijn top 3.

Na de Whitsundays was het weer tijd om te rijden. We hebben een langs stuk gereden zonder al te veel te stoppen. Hiervoor staan we vroeg op, 5 uur a half 6, zodat we voor de warmte moment van de dag het grootste stuk kunnen rijden. We proberen dan om 2 uur te stoppen en nog lekker van het weer te genieten. We slapen hier op verschillende plaatsen. Afwisselend van rest area's voor vrachtwagens tot boat ramps langs de kust. Het is elke dag weer een avontuur om een leuke plek te vinden.

Na weer aardig wat kilometers te hebben afgelegd kwamen we aan in Agnes Waters en 1770. We hadden ons weer eens laten vertellen dat dit een relaxt dorpje was waar je op het strand kon kamperen en je voor $17 surflessen kon volgen. Op het op het strand kamperen na, zo'n 50 meter van het strand, bleek dit helemaal waar te zijn. We hebben ons dan ook snel opgegeven voor een 3 uur durende surfles. Wat een ervaring was dat weer. Eerst wat theorie doornemen en oefenen op het strand en daarna lekker met zijn allen het water in. Beetje druk, maar gelukkig is de zee groot genoeg. Pfoe het ziet er altijd zo soepel en makkelijk uit als je iemand ziet surfen, maar dat is wel echt werken zeg. Op het juiste moment peddelen, opstaan en je gewicht en kracht verdelen. Natuurlijk hebben we een aantal mooie smakkers gemaakt, maar ook een aantal keer goed op het board gestaan. Super leuk om een keer gedaan te hebben.

Na ons surf avontuur wilde we graag doorrijden naar Rainbow beach. Vroeg opgestaan om voor de hitte het grootste stuk van de volgende reis te maken. Om 6 uur reden we weg van de camping, voordat de campfees werden verzameld, hihi weer een nachtje gratis gekampeerd. Toen we aankwamen in Bundaberg, al zo'n 130 km gereden, begon de radio ineens raar te doen. Huh dat was vreemd. Een paar keer erin en eruit gehaald, maar dat stomme ding deed het nog niet. Koen probeerde de auto opnieuw te starten, misschien dat dat zou helpen. Echter toen hij de auto weer wilde starten gebeurde er helemaal niks. Wat!? Nee he, midden op de hoofdweg, op een groot kruispunt met stoplichten. Ik snel uit die auto en duwen maar. Koen kreeg de auto weer aan de praat, zodat we gelukkig snel van het kruispunt af konden. Snel erin gesprongen en naar een veilig stukje gereden. Het leek erop dat de accu bijna leeg was, eigenaardig. Koen was er vrijwel zeker van dat de dynamo kapot was en het leek ons dus wel verstandig om het verhuurbedrijf even op de hoogte te brengen. Maarja het was pas kwart voor 8. Zou er al iemand op kantoor zijn?? Gelukkig werd het telefoonnummer dat ik had gekregen opgenomen en kon ik mijn verhaal doen. Uhhu en dan moet je even snel bedenken wat een dynamo is in het Engels enzo. Ach zo leren we elke dag weer nieuwe dingen. Ik kreeg een adres door waar we heen konden rijden zodat de camper kon worden nagekeken. Echter waren wij niet bekend in Bundaberg en waren we er ook niet zo zeker van dat de auto het zou redden. We reden richting het centrum en dat vond de accu wel een mooie plaats om te stoppen. Weer midden op het kruispunt viel het beestje uit. Nog één keer duwen en met zijn laatste krachten wisten we een garage die 100 meter verderop zat te bereiken. Gelukje bij een ongelukje? Niet echt. Na wat heen en weer gebel met het verhuurbedrijf, kon de garage gaan kijken naar het probleem. Het leek inderdaad de dynamo te zijn, maar zij hadden helaas niet de juiste onderdelen en/of kennis om deze te vervangen of te maken. Maar 2 km verderop zat een bedrijf dat ons wel zou kunnen helpen. Maar ehm.. De wagen was er mee gestopt? Geen probleem ze zouden ons op weg helpen en dan zouden we het wel moeten halen. De auto ging inderdaad aan, maar het leek ons nogal stug dat we 2 km konden rijden met een accu die niet meer oplaadde. En inderdaad op het eerste kruispunt stonden we weer stil. Ik voor de derde keer uit de auto. Eerst naar achter en dan weer maar voren. Dit keer werd ik geholpen door een vriendelijke vrachtwagenchauffeur die midden op het kruispunt uit zijn wagen was gesprongen om me te helpen, super tof!! De wagen een parkeerplaats opgeduwd en hier ons lot in de handen van het verhuurbedrijf gelegd. Zij waren verantwoordelijk dus zij moesten het maar gaan regelen. Na een tijdje werd ik gebeld dat er een monteur onderweg was en er binnen 45 minuten zou zijn. Hij zou de schade opnemen en als de dynamo inderdaad kapot was, zouden we er een tweedehands in laten plaatsen. Dit omdat de leveranciers in het weekend gesloten zijn. Oké, het zal wel, zolang dat ding maar weer rijdt. En inderdaad na precies 45 minuten kwam de monteur aanrijden. Een super vriendelijke man die zijn uiterste best heeft gedaan om ons te helpen. Eerst dacht hij dat het een simpel probleempje was en dat hij ons snel weer op de weg zou hebben, echter bleek het toch die rot dynamo te zijn. Hij heeft verschillende bedrijven gebeld, maar nergens leken ze de juiste dynamo te hebben, of toch wel.. Hij kwam terug met een nieuwe dynamo. Een iets ander model dan wij hadden, maar hij zou kunnen passen, dus duimen maar. Nope deze ging niet passen. De monteur heeft tig telefoontjes gepleegd, maar nergens leek een passende oplossing uit te komen. Er zat maar 1 ding op, takelwagen regelen en wachten tot het weekend voorbij was. Dan zouden we ergens een nieuwe dynamo kunnen regelen. Helaas zijn ook takelbedrijven in het weekend dicht en werd dat ons volgende probleem. Opeens zagen we een takelwagen langsrijden en stoppen bij het benzinestation. Koen is erachteraan gerend en heeft de chauffeur gevraagd ons te helpen. Jeej takelauto takelauto takelauto!! We werden naar een holiday park aan het strand gebracht. Je kunt je wel voorstellen hoe de overige campingbezoekers ons aankeken toen we met de takelwagen en al de camping op kwamen rijden haha. Nu moeten we ons de komende twee dagen zien te vermaken op deze vrije saaie camping ver buiten de stad. Lang leven kamperen!!

Wordt vervolgd...