Verfrissend Laos

Blog 16

Zodra we de grens overgingen tussen Thailand en Laos, werd een groot verschil direct duidelijk. We gingen namelijk van de linker weghelft naar de rechter. Dat zou heel normaal voor ons moeten zijn, maar na een half jaar aan de linkerkant te hebben gereden was het echt weer even wennen. Ik liep zelfs naar de verkeerde kant van de bus om in te stappen..

We werden door een tuk tuk afgezet in Huay Xai. Een klein grensplaatsje waar niet heel veel te doen is en waar je snel weer weg wilt. Was het niet dat ik die avond ziek werd. Ongelooflijke buikpijn. Niks gegeten en lekker op tijd me bedje in gedoken in een mooi en schoon guesthouse. Ik zag het niet zo zitten om met buikpijn op een boot te zitten en dus besloten we om een daagje in het o zo sfeervolle Huay Xai te blijven. Ik was blij dat het de volgende dag beter ging en dat we op zoek konden naar een ticket voor de boot de volgende dag. We zouden in twee dagen over de Mekong naar Luang Prabang varen.

De volgende morgen moesten we om half 10 bij de boot zijn, 10 uur zouden we vertrekken. Helaas wachten ze hier gewoon tot de boot vol is en was het inmiddels half 12 toen de boot eindelijk in beweging kwam. De eerste dag hebben we 6 uur gevaren. Een beetje van de omgeving genoten en met wat medereizigers zitten kaarten. Rond een uur of zes kwamen we aan in het plaatsje Pakbeng. Echt een klein plaatsje om één nachtje te overnachten en dan weer door te reizen. Bij het zoeken naar een guesthouse ontmoette we een Nederlands stel, Koen en Alisha. Altijd makkelijk twee Koens, dus we besloten maar wat met elkaar te gaan eten. Ik vond het eigenlijk direct gezellig. We hebben nog een klein drankje gedaan, maar daarna was het tijd om naar bed te gaan. De volgende dag weer een lange bootreis voor de boeg.

We zijn met zijn vieren bij elkaar gaan zitten en hebben lekker zitten kletsen en kaarten. Ik vind het toch wel fijn om af en toe lekker in het Nederlands te kunnen babbelen hoor. Kun je is iets dieper op bepaalde dingen ingaan in plaats van de standaard vragen als where are you from? How long have you been here? Etc etc. Toch voelde de tweede dag erg lang aan en was blij dat we na 6 uur van de boot af konden. Eindelijk aangekomen in Luang Prabang. Althans bij een of andere afgelegen aanlegplaats. Wat een gluiperds zijn het ook. Dan ben je verplicht om een dure tuk tuk te betalen naar het centrum van de stad. En als je dan iets probeert te regelen, spreken ze ineens geen Engels meer. Erg jammer.

Eenmaal aangekomen in Luang Prabang zijn we met zijn vieren op zoek gegaan naar een goedkoop guesthouse. Dit was een lastige opgave in dit populaire stadje. De meeste guesthouses lagen rond de 20-30 euro. Na een tijd rondsjouwen vonden we een leuk guesthouse net buiten het centrum, maar ze hadden fietsen die we konden gebruiken dus prima! 's Avonds lokaal gegeten en lekker over de markt gelopen. Na het eten zijn we met zijn vieren op zoeken gegaan naar een barretje waar we iets konden drinken. Na wat rondvragen bleek Utopia the place to be. We zijn even een kijkje gaan nemen en toen we ongeveer 100 paar slippers voor de ingang zagen staan, wisten we genoeg. Alle backpackers hadden zich hier verzameld en zaten hier gezellig met zijn allen wat te drinken en te kletsen. Helaas moeten de tenten wel om half 12 dicht, dus de avond eindigde nog relatief vroeg.

De volgende morgen lekker rustig aan gedaan en weer op de fiets gestapt om op de markt een lekker broodje te gaan eten. Een groot voordeel van Laos is dat het een ex Franse kolonie is en dat de stokbroodjes zijn gebleven. Hmm heerlijke belegde broodjes met kip en groeten. Na het ontbijt zijn we ons klaar gaan maken voor een daagje naar de grote waterval bij Luang Prabang, namelijk de Kuang Si waterval. We werden door een tuk tuk bij ons guesthouse opgehaald. Je ziet wel eens van die foto's op internet van die mooie witte stranden en blauwe wateren en als je het dan in werkelijkheid ziet valt het meestal vies tegen. Dit keer niet! De watervallen waren nog mooier dan op internet. Ongelooflijk. Ik weet niet hoe ik het moet beschrijven, maar ik weet nu wel waar center parcs haar ideeën vandaan haalt. Het leek wel een tropisch zwemparadijs. Ondanks dat we al zoveel mooie watervallen hebben gezien, moesten Koen en ik toch echt toegeven dat deze zeker in de top 3 thuis hoorde. We hebben het hele gebied verkend en we hebben natuurlijk een duik genomen. Brr het leek dan wel op een tropisch zwemparadijs, maar zo voelde het niet.. Het water was koud. Maar wel welkom na een pittige klim naar de top van de waterval.

Omdat we Luang Prabang niet te snel wilden verlaten, besloten we nog een dag te blijven, een fiets te pakken en de omgeving te verkennen. Het was een leuk fietstochtje, maar viel totaal in het niet in vergelijk met de vorige dag. Achteraf gezien vonden we het allemaal wel zonde dat we nog een extra dag waren gebleven, maar goed, we hebben er het beste van gemaakt.

De volgende morgen zijn we weer op de bus gestapt, ditmaal richting Vang Vieng. Vang Vieng is een leuk klein plaatsje wat bekend staat om het tuben. Bij aankomst werden we verrast door de prachtige omgeving. Hoge, groene bergen. We hebben een drankje gedaan aan het water en hebben daarna een heerlijke pizza gegeten. Eindelijk weer eens na een paar maanden rijst en noodles. Eerder die dag had Koen een tent gezien waar ze tussen 9-10 gratis drank weggaven. Is dat mogelijk? Ach we konden op zijn minst een kijkje nemen. De bar gaf inderdaad gratis drank weg, je kunt dus wel raden hoe druk het was in die tent. Van dronken Japanners tot She-males. We hebben ons lekker in het feestgedruis gemengd en je kunt wel stellen dat de sfeer er lekker in zat. Rond 10 uur begon de drukte een beetje af te nemen en besloten ook wij de tent te verlaten. De drukte had zich verplaatst naar een tent verderop. We zijn ook daar maar even een kijkje gaan nemen. Met één of twee sappies teveel op, liepen we rond 3 uur terug richting het guesthouse. Ja dat was een geslaagde eerste avond, maar geen wekker de volgende morgen hihi.

Of nouja, toch wel een beetje, want we wilden gaan tuben. Op een grote binnenband van bar naar bar dobberen. Al moet ik wel zeggen dat het tuben een bijzaak is. Het gaat voornamelijk om de feestjes en de drankjes bij de verschillende barretjes. Bij de eerste bar speelden ze allemaal drankspelletjes, bij de tweede bar hadden ze een enorme modderpoel waar we een heerlijke modderduik hebben genomen, bij de derde bar hebben we een dansje gedaan en bij de vierde bar een beetje rustiger aan. Tegen een uur of vijf zijn we weer in het water gesprongen. We moesten onze band namelijk voor 6 uur inleveren, want anders zouden we de helft van onze borg kwijt zijn. Iedereen vertelde dat het vanaf de laatste bar ongeveer een uurtje dobberen zou zijn. Dit bleek echter totaal niet haalbaar. Zelfs als je hard peddelde met je armen haalde je het niet om binnen een uur terug in het dorpje te zijn. Ik ben ongeveer een kilometer voor het einde uit het water gegaan en heb met twee andere meiden een tuktuk gedeeld. Ik kwam om precies 6 uur aan en had dus geluk. We waren een stuk uit elkaar gedreven en de rest van ons groepje had minder geluk en was dus de helft van de borg kwijt. Maar goed, we hadden een leuke dag gehad dus was dat niet het grootste probleem. We hebben een lekkere vette hap gehaald, zijn ons om gaan kleden en wilden nog even een drankje gaan doen. We waren echter allemaal behoorlijk verrot van de lange dag, dat we die avond besloten om op tijd naar bed te gaan.

De volgende dag hebben we een scooter gehuurd om lekker te gaan touren. We zijn eerst naar de Blue lagoon gereden. Hier konden we zwemmen in een koud watertje en hebben we een grot bezocht. Daarna zijn we gewoon lekker rond gaan rijden. Tussen de prachtige limestone bergen van Vang Vieng. We kwamen langs kleine dorpjes waar je echt in aanraking komt met de locals. We zijn op een mooie uitkijkspot gestopt en hebben hier van een mooie zonsondergang genoten. Aangezien het onze laatste avond was, besloten we een afscheidsfeestje te houden. Weer naar dezelfde bar als de eerste avond. Toen het gratis drinken weer over was, begon de drukte weer af te nemen. We begrepen dat iedereen naar een junglefeestje ging en waren eigenlijk wel benieuwd wat dat precies was. Met een tuktuk werden we naar het feestje een paar kilometer verderop gebracht. Het was weer een gezellig feestje, maar aangezien we de volgende dag de bus in moesten, hebben we het niet al te laat gemaakt.

Pfoe na drie dagen feesten is het niet zo'n succes om in een warme bus te stappen. Maar goed, we hadden de tickets al geboekt, dus er zat niks anders op. Na weer een busreis van 4 uur, was het tijd om afscheid te nemen van Koen en Alisha. Zij gingen direct door naar het zuiden en wij wilden graag nog iets van de hoofdstad zien. We hebben een kamer gezocht en zijn wat slaap van de afgelopen dagen in gaan halen.

De volgende dag zijn we Vientiane gaan verkennen. Jeetje hoe zuidelijker we kwamen, des te warmer het werd. We hebben de Arc The Triumph van Vientiane bezocht en het Buddha Park. Dit alles met de lokale bus, wat altijd weer een leuke uitdaging is. Op het busstation zijn we op zoek gegaan naar een busticket naar de Konglor Cave. Ik had niet zo'n zin om weer een grot te bezoeken, maar het leek Koen wel een leuke trip, dus daar gingen we weer. Weer 6 uur in de bus. Soms vind ik het wel zonde dat er zoveel dagen voorbij gaan, waarbij we alleen maar in de bus zitten. Maar als je ergens wilt komen zit er niet veel anders op.

Na een lange slingerende route kwamen we aan in Konglor Cave Village. Hier werden we opgewacht door een paar lokale kinderen. Wij wilden graag in een homestay slapen en moesten hiervoor een van de kinderen volgen. Hij bracht ons bij een oud mannetje. Hij sprak echt geen woord Engels, maar met wat hand en voetenwerk zijn we eruit gekomen. Samen met nog twee Israëlische meiden konden we bij hem blijven slapen en kregen we avondeten en ontbijt. Helaas leefde hij zelf een huisje verderop. We waren dus niet echt in een homestay terecht gekomen. Ik had liever echt bij locals aan tafel gezeten en geholpen bij het maken van het eten. Nu werd ons eten naar ons verblijf gebracht. Het dorpje was echt heel erg leuk. Koen en ik hebben een rondje gelopen en werden door iedereen vriendelijk begroet. Vooral de kinderen waren erg enthousiast en kwamen naar ons toe om te spelen.

Na een onrustig nachtje zijn we op tijd opgestaan om richting de grot te gaan. De grot is 7,5 kilometer lang en kan alleen worden bezocht met een bootje. Samen met nog 7 andere toeristen stonden we vroeg bij de ingang van de grot. We huurden 3 bootjes, waar elk 3 man in kon. We gingen met een zaklamp en reddingsvest op pad. Dat van het reddingsvest begreep ik in eerste instantie niet zo, maar toen we eenmaal de grot ingingen was ik al snel blij dat ik het vest aan had. Als je hier in het water zou vallen, zag je geen hand voor ogen en was er nergens een randje om op te klimmen. Nee ik was blij met mijn reddingsvest. We hebben ongeveer 20 minuten in de donkere grot gevaren. Af en toe moesten we even uitstappen omdat het water dan te ondiep was. Met zijn allen moesten we de boot dan naar een dieper stuk slepen. Halverwege de grot waren er prachtige rotsformaties die werden verlicht door grote lampen. Erg mooi en bijzonder om te zien. Aan het einde van de grot was een kleine "picnic area" waar we even iets konden drinken. Daarna was het weer tijd om de 7,5 kilometer terug te varen door de grot.

Omdat we zo vroeg naar de grot waren gegaan, was het nog relatief vroeg. We besloten om diezelfde dag nog door te reizen naar de 4000 islands, helemaal in het zuiden van Laos. Maar eerst moesten we zien terug te komen naar de hoofdweg. Om half 1 zou er een pick-up naar een nabijgelegen dorpje vertrekken. Vanaf daar konden we dan een andere pick-up naar de hoofdweg vinden. Het was half 12 dus we hadden nog even wat tijd om onze spullen te pakken en wat te eten. Om half 1 zaten we in de eerste pick-up. Na ongeveer 2 uur kwamen we aan in het eerste dorpje. Daar konden we direct overstappen in de tweede pick-up. Na weer 2 uur kwamen we aan bij de hoofdweg. Hier hebben we een tijdje aan de weg staan wachten tot er een busje langskwam die naar Thakek ging. Het busje zat helemaal vol en was mega warm. De buschauffeur had er al een aardige reis opzitten en reed niet erg geconcentreerd. Op een begeven moment reed hij in een gat in weg, waardoor hij de macht over het stuur verloor. We slingerde van links naar rechte over de weg, maar gelukkig bleven we overeind. Dat was echt een van de angstige momenten in de bus tijdens onze reis. De chauffeur en zijn vriendjes zaten een beetje te lachen, maar volgens mij wisten ze net zo goed als ik dat we geluk hadden gehad. Na ongeveer een uur kwamen we aan bij het busstation van Thakek. Hier hebben we weer een andere bus gezocht die ons naar de 4000 islands kon brengen. Dit zou weer een tocht worden van 14 uur!!!!! Nouja, hopen dat we wat konden slapen in de bus. Geslapen hebben we zeker, maar de bus stopte zo vaak dat je steeds weer wakker werd. Tegen een uur of vier werden we erg lelijk aangekeken door de locals in de bus. Blijkbaar waren we al aangekomen op onze eindbestemming en of we even wilde opschieten met uitstappen. Oké een meevaller, we waren er 4 uur eerder dan gepland, maarja het was 4 uur, alsof er dan iets open was. Gelukkig vonden we een guesthouse waar iemand wakker was. Helaas had hij geen beschikbare kamers, maar we konden wel wat koffie krijgen en op het terras zitten. Pff ik wilde zo graag naar bed, we waren zo lang aan het reizen geweest, ik was helemaal kapot. Rond 8 uur checkten er wat mensen uit en konden we na een snelle schoonmaak in hun kamer terecht. Lekker een douche genomen en even wat slaap in gaan halen.

Die dag hebben we niet veel gedaan. Een beetje geluncht in een lokaal tentje en uitgezocht wat we bij de 4000 Islands wilde zien. We besloten uiteindelijk om naar Don Khone te gaan. Het rustigere eiland, naast het partyeiland Don Det. We hebben twee dagen op Don Khone doorgebracht. Lekker relaxen, het eiland rondgefietst en gezwommen in de Mekong. De 4000 Islands waren echt weer een toevoeging aan onze reis. We hebben veel watervallen gezien, maar dit was toch weer een heel andere categorie. De machtige Mekong die uiteen splitst en zo verschillende eilanden en prachtige watervallen creëert. Wederom moeilijk om te omschrijven..

Na ons bezoek aan de 4000 Islands was het tijd om Laos te verlaten. We hebben slechts twee weken doorgebracht in dit nog onontdekte land, maar we hebben zoveel mooie dingen gezien. Laos je was verfrissend, van links naar rechts en van rijst naar stokbroodjes, daarnaast was je ook verrassend, ik had nooit gedacht zoveel mooie natuur te zien, ook was je dorstlessend, in de 6 maanden hebben we niet zoveel gedronken en gefeest als in de twee weken in Laos, maar toch was je ook lastig, ik had graag iets meer van de backpackers route afgeweken om meer van het platteland te leren kennen. Misschien iets voor een volgend bezoek? Maar voorlopig heb ik genoeg van Laos gezien en ben ik benieuwd naar mijn tweede bezoek aan Cambodja, het land waar mijn reisdromen zijn begonnen.