Blog 9 - Back on the road

Pfoe wat waren wij blij dat het maandag was. Eindelijk zou er een nieuw dynamo geregeld kunnen worden en zouden we weer op pad kunnen. Helaas kwam onze monteur met slecht nieuws langs. Nergens in de buurt hadden ze een passende dynamo en dus moest er één besteld worden uit Brisbane. Shit dit zou weer een dag duren, maar goed er zat eenmaal niets anders op. Weer een dag onszelf zien te vermaken en deze keer hadden we ook nog een hele regenachtige dag. Tijd om onze spelletjes maar eens tevoorschijn te halen. Gelukkig had ik daar wel wat meer geluk bij, arme koen.

We waren super blij toen de monteur de volgende dag de camping op kwam rijden. Even de nieuwe dynamo installeren en we zouden weer op weg kunnen. Toch? Alles geïnstalleerd, motor gestart, maar nog steeds geen ladende accu. Dit had de monteur ook nog maar een paar keer in zijn hele carrière meegemaakt, maar het leek erop dat er een kapotte dynamo naar ons was opgestuurd. Er zat niks anders op dan weer een nieuwe te bestellen en te wachten tot de volgende dag. Heel teleurgesteld en een beetje boos, niet op de monteur want die heeft werkelijk alles gedaan wat hij kon, liepen we door de supermarkt. Ik ging het verhuurbedrijf wel even bellen en ze vertellen dat we het nu echt niet meer leuk vonden. Het begon als een grappig avontuurtje maar inmiddels waren we al 4 dagen kwijt. Dit was juist wat we probeerden te vermijden door een auto te huren ipv te kopen. Helaas hadden we onderweg steeds geen bereik en dus moest ik wachten tot kon we terug waren bij de camping. Opeens stopte er een auto aan de kant van de weg. Hé daar was Alfie, onze monteur, weer. Hij had er nog even nagedacht en iets klopte er niet. Hij wilde toch nog een keer naar de auto kijken. Hij heeft wat testjes gedaan en uiteindelijk vond hij nog een probleem. Even wat sleutelen en toen... Yes een ladende accu!! We konden weer op pad. Alfie was de held van de dag!

We konden eindelijk richting Rainbow Beach gaan rijden, maar voordat we dat gingen doen eerst even met het verhuurbedrijf bellen. We hebben besloten om geen auto te kopen om dit soort gezeur te voorkomen en nu hadden we alsnog 4 dagen verloren. We vonden het dan ook wel zo eerlijk dat we hier 4 dagen voor terug zouden krijgen. Hier wilde de verhuurder echter niks van weten en zei dat we de wagen 1 dag extra mochten houden. Hij had namelijk ook al voor de takelwagen betaald. Ja hallo, zijn auto ging kapot in het midden van het centrum. We konden hem daar onmogelijk laten staan. Hij zei dat hij druk was en ons rond 12 uur terug zou bellen (het was 9 uur). Boos en teleurgesteld hing ik de telefoon op. Koen zei gelijk dat we hier niet mee akkoord moesten gaan en dat we direct terug moesten bellen. Dit keer voerde Koen het gesprek en dat ging er nogal heftig aan toe. Uiteindelijk resulteerde dit gesprek in 3 extra dagen en twee boze partijen. Omdat we verder geen gezeur wilden, ze hebben namelijk nog wat borg van ons, hebben we er nog een sms'je achteraan gestuurd. De verhuurder leek dit wel te waarderen, waardoor we nu voor ons gevoel een goede afspraak hebben gemaakt.

Eindelijk door naar Rainbow Beach. Wederom een leuk en relaxt plaatsje. We hebben een korte wandeling gemaakt maar Carlo's Sandblow. Een enorme natuurlijke zandduin. Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht over het strand en de redelijk wilde zee. Koen had de smaak van het surfen wel te pakken en zag het wel zitten om op die wilde golfen te surfen. Ik vond het iets te wild en heb lekker vanaf het strand foto's zitten maken van Koen die pogingen tot surfen deed, wat ook prima vermaak was haha.

De volgende morgen zijn we over het strand gaan wandelen. Rainbow Beach heeft haar naam te danken aan de verschillende kleuren zand en dit was dan ook weer zeer bijzonder om te zien; geel, wit, bruin, crème, zwart en dat alles op één strand. Ook 's ochtends is het al behoorlijk warm hier, dus we besloten lekker een duik te nemen. Jeetje wat een golfen!! Behoorlijk heftig om het water in te komen, je hoofd boven water en je bikini op zijn plek te houden, maar wel weer onwijs gelachen.

Die middag gingen we kajakken. Tijdens deze drie uur durende tocht zouden we waterschildpadden, dolfijnen en roggen kunnen spotten. De zee was nog steeds behoorlijk ruig en dus was het aardig bikkelen om met de kajak op de diepere plekken te komen. Opeens zag de gids een schildpad. Super leuk! Helaas was hij nogal schuw en snel weer onder water. Nu op zoek naar dolfijnen. Helaas geen geluk vandaag. Zal je altijd zien, gaan wij een keer kajakken is er geen dolfijn te bekennen. Wat een teleurstelling. Na ongeveer 2 uur op de zee rond te hebben gevaren was ik het wel zat. Terug naar de kust. De grote golven zorgden er dan wel weer voor dat we terug op de golven konden surfen met de kajak. Dat was dan wel weer leuk! Koen en ik gingen lekker hard en waren als eerste op het strand. Ineens zag ik iets zwarts in het water en dacht dat er een beest zat. Toen ik dichter bij kwam, leek het ding te glinsteren. Ik stak mijn hand in het water om het voorwerp uit het zand te trekken. Hé een GoPro! Tja wat moesten we daar nou mee. Koen wist het wel, houden!! De laatste keer dat ik 5 euro terug gaf welke ik teveel had terug gekregen ging de auto kapot, dus in karma geloof ik niet meer. Toch nog een gelukje die middag.

Na de Whitsundays hadden we besloten om Fraser Island over te slaan. Alles was al zo duur en Fraser Island sprak ons beiden niet zo aan. Toch hadden we ons er nog niet helemaal bij neergelegd. Steeds als we bij een informatie centrum of een boekingsorganisatie waren, keken we er toch nog even naar. Als we dan vertelden dat we het over wilden slaan werden we voor gek verklaard. Na het zoveelste gesprek hebben we ons toch over laten halen. We zijn er nu en willen straks geen spijt hebben dat we dat hebben overgeslagen. Helaas was er pas in het weekend plek en moesten we ons nog een dag zien te vermaken in Rainbow Beach. Geen enkel probleem. Koen lekker gaan vissen en ik heb lekker genoten van de omgeving en het mooie weer. 's Middags hadden we een briefing voor onze Fraser trip. Iedereen moest zichzelf voorstellen en we werden in 2 groepen gedeeld. Samen met je groep moest je boodschappen voor de komende drie dagen gaan doen. Op deze manier konden we elkaar beter leren kennen en konden we kosten besparen. Helaas ging dat bij onze groep iets moeizamer dan ik had gehoopt. Er zaten een aantal mensen in de groep die nogal moeilijk deden over bepaalde artikelen, de een at geen brood, de ander lustte alleen maar rode uien en geen witte, de volgende wilde ongeveer 20 appels meenemen voor drie dagen. We besloten om alleen het avond eten samen te kopen. Men ik heb nog nooit zo lang over boodschappen gedaan! Wat een stelletje ongeregeld bij elkaar. Dat was lekker als ik een heel weekend met deze zeurders moest doorbrengen. Pff. Maar ik wilde mijn avontuur er niet door laten verpesten dus ik heb het van me afgezet en ben het weekend positief in gegaan.

Zaterdagochtend moesten we ons om half 8 bij een hostel melden. Hier kregen we uitleg, veiligheidsbriefing en vertrokken we in colonne naar de ferry. Koen mocht als eerst rijden. Zelfs de oprit naar de Ferry was door het mulle zand dus Koen kon gelijk aan de bak. In ongeveer 15 minuten waren we al aan de overkant. Geen tijd te verliezen, op naar onze eerste stop. Lake McKenzie. Ik had al veel foto's van dit meer gezien en dus waren mijn verwachtingen hoog. Woow, niet zo mooi als Whithaven Beach, maar prachtig op zijn eigen manier. Bijzonder dat een meer er zo helder uit kan zien. Na daar een tijdje te hebben doorgebracht was het tijd voor de volgende bezienswaardigheid, Central Station. Ik wist niet zo goed wat ik me hierbij voor moest stellen, maar toen ik hoorde dat hier Dingo pups rondliepen was ik meteen enthousiast. Helaas hebben wij met het spotten van dieren steeds weinig geluk en ook nu waren er geen dingo's te bekennen. We hebben daar nog wel een mooie wandeling gemaakt, voordat we maar het Maheno Shipwreck gingen. Dit was iets waar ik zelfs een beetje tegenop zag. Zo'n scheepswrak vind ik al snel iets wat gemaakt lijkt dus een bezoek hieraan zag ik niet echt zitten. Onderweg naar het wrak maakte de gids een rare draai. Ineens stond daar een dingo! Toch nog een beetje geluk. Ook het scheepswrak was toch wel bijzonder toen we het verhaal erachter hoorden. Een aantal mooie foto's gemaakt. Na het scheepswrak zijn we naar onze campsite gereden. De organisatie waar wij mee gingen, Pippies, had een eigen stukje campsite naast een grotere camping. Hier was een keuken gemaakt en stonden 15 tenten. Aangezien we maar met 17 man waren hadden we dus voldoende ruimte en privacy. We konden gebruik maken van de douche en wc van de camping, welke beiden erg schoon waren. Echt super luxe om zo op een eiland te kamperen. We waren best wel moe van de eerste dag, dus we zijn niet te laat naar bed gegaan.

De tweede dag vroeg opgestaan om het tij voor te zijn. We begonnen de dag met een lang stuk crossen door het mulle zand. Lekker door elkaar geschut om wakker te worden. Onze eerste stop waren de Champagne Pools. Dit zijn door rotsen gescheiden pools aan de kust. Telkens als er een grote golf omsloeg kwam het water/schuim als een soort champagne bubbels de pool binnen stromen. Aangezien de zee best wel ruig was, kregen we grote golven over ons heen. Heel apart. Na de Champagne Pools zijn we naar Indian Head gereden. Volgens onze gids, een toffe gast die zelf op het eiland woonde, zouden we hier veel wildlife kunnen spotten, maar dan moesten we wel geduld hebben. Het uitzicht vanaf de Indian Heads was al fantastisch en dit werd alleen maar beter toen we na een tijdje waterschildpadden, mantarays, vissen, dolfijnen en zelfs een kleine haai zagen!! Wauw dit was echt super super tof! Helaas gaat de tijd snel als je het naar je zin hebt en moesten we al weer terug om te gaan lunchen. Na de lunch zijn we naar Eli Creek gegaan. Dit is een stroom uit een natuurlijke waterbron. Het water was super helder en de stroom was hard en diep genoeg om er op een bodyboard doorheen te drijven. Ook weer iets heel bijzonders. De tweede dag zou een lange dag worden en dat hebben we geweten ook. Na Eli Creek zijn we naar het Tea Tree Lake gegaan. Dit meer dankt zijn naam aan de bruine theeachtige kleur. De gids vertelde ons dat het meer bepaalde mineralen/stoffen bevat die ook worden gebruikt in schoonheidsproducten en dat een duik dus goed was voor je huid en haar. Dat liet ik mij geen twee keer zeggen en dus zijn we snel het water in gegaan. De oppervlakte van het water was bijzonder warm, maar als je je voeten liet zakken Brrr.. Na het meer zijn we snel de auto's in gesprongen om richting de westkant van het eiland te rijden. Hier zouden we met zijn allen de zonsondergang bekijken. De weg hiernaartoe was wederop lekker hobbelig, maar de sfeer zat er inmiddels goed in en dus hebben we ons prima vermaakt. De zonsondergang was mooi, maar niet spectaculair. Wel een heel mooi einde aan deze lange dag.

De laatste dag weer vroeg op. We gingen wéér naar een meer, je kunt je dus wel voorstellen hoe groot het eiland is als er meerdere meren zijn. En dat alles bestaat voor 100% uit zand, maar dat terzijde. Het meer waar we heen gingen heette Lake Wabby. We konden dit meer alleen lopend bereiken via een wandeling van 40 minuten. Moet zeggen dat dat toch wel iets minder is in 30 graden op je teenslippers door het mulle zand. Gelukkig werden we beloond met een prachtig meer. In dit meer zaten meervallen en rainbowfish. De meervallen bleven gelukkig uit de buurt, maar de rainbowfish zijn van die vissen die je dode huid opeten. Toen ik na een tijdje alleen in het water zat, zaten er wel 100 van deze kleine visjes om me heen. Daar betaal je in Nederland een aardige prijs voor en ik had het gewoon gratis in de natuur. Super leuk! Na het meer was het tijd om weer richting het vaste land te gaan. We reden het hele stuk terug over het strand. Ineens zei Koen; 'oh oh we're out of gasoline' en op datzelfde moment stopte de wagen ermee. We reden in colonne van 3 en wij waren de laatste wagen. Het duurde even voordat de voorste twee auto's doorhadden dat wij niet meer volgenden en voordat de gids terug kwam. Hij wat extra benzine bij zich zodat we onze trip konden vervolgen, gelukkig want we stonden al aardig te bakken op het strand.

Na twee en halve dag kwamen we terug bij het hostel waar we dit avontuur waren begonnen. Het voelde alsof we een week waren weggeweest. We hebben super gave stukken gereden, mooie meren gezien, wildlife gespot en leuke nieuwe mensen leren kennen. En dan te bedenken dat we dit eerste over wilden slaan. Die avond wilden we weer op een nabijgelegen campsite verblijven, maar een van de mensen van het hostel, die ook mee was op de trip, zei dat we gratis bij het hostel mochten kamperen. Hmm lekker een schone wc, warme douche en nog gezellig een avondje met de mensen van de trip. We hebben die avond gelijk wat foto's en filmpjes uitgewisseld. In onze groep waren er twee mensen met een GoPro, dus we hebben mooie beelden weten te verzamelen.

Na ons Fraser Island avontuur zijn we richting Noosa gereden. Ik had gelezen over de mooie kuststrook en dat je hier wandelingen kon maken. Het werd tijd dat we iets meer gratis dingen gingen doen in plaats van steeds veel geld te besteden aan dure trips. Op naar Noosa dus. Jeetje dat was even omschakelen. Noosa was super druk en modern. Na een tijdje zoeken hadden we een mooie wandelspot gevonden, helaas was de parkeerplaats helemaal vol en moesten we dus op zoek naar iets anders. We zijn een wijk in gereden en hebben daar geparkeerd. Stonden meerdere auto's dus dit moest goed zijn. De wandeling langs de kust was erg mooi, maar ook erg warm. Na ongeveer twee uur kwamen we weer bij de auto aan. Toen Koen de deur open wilde doen zag hij dat we een bekeuring hadden. Huh waarom dan? En waarom hadden de andere wagens geen bekeuring? Na wat onderzoek bleek de reden; incorrect parallel parking. Ze rijden hier natuurlijk links, als je dan links parkeert dan doe je dat in dezelfde richting als de rijrichting. Wij stonden aan de rechterkant van de weg en waren dus niet gekeerd. Als je dan een boete krijgt, laat het er dan nog een zijn met een goede reden, maar hoe moeten wij in hemelsnaam weten dat deze regel bestaat. Hup weer $85. Net als je iets rustiger aan wilt doen. Een voordeel, je kunt je bekeuring hier gewoon bij het postkantoor betalen. Gelukkig anders hadden we ook nog eens $75 administratiekosten van het verhuurbedrijf.

De volgende dag kwamen we aan in Brisbane. Men dat is een grote stad. Aangezien we hier geen dag wilden doorbrengen, maar wel iets van de stad wilden zien, zijn we dwars door het doolhof van Brisbane heen gereden. Leuk om een andere stad te zien, maar totaal niet de behoefte om uit te stappen. Helemaal omdat overal politie en leger liep vanwege de G20 conferentie in Brisbane. Heel handig uitgekozen om op dat moment door Brisbane te rijden. Het duurde een tijdje voor we uit de drukte waren. Ik had gelezen over een soort dierentuin met echt Australische dieren. We hadden nog niet alle dieren in het wild gespot, dus leek dit mij wel een leuke stop. Helaas wist ik niet precies waar het was en bleken we er al ver voorbij toen we eindelijk ergens internet hadden. Ik heb Koen dan ook heel lief moeten aankijken om weer een stuk van 30 km terug te rijden. Ik ben wel heel blij dat we dat gedaan hebben. Ondanks dat de beesten opgesloten zitten, zag het park er natuurlijk uit en heb ik een super leuke dag gehad. We hebben een vogelbekdier, wombat, kangoeroes, koala's en nog meer Australische beesten gezien. De kangoeroes zaten op een groot veld waar je gewoon tussen kon lopen, zodat je dieren kon voeren en aaien. Wat een bijzondere beesten zijn dat. Ook ben ik met een koala op de foto geweest. Koen vond het maar niks, maar dat kom me lekker niks schelen.

De volgende dag zijn we naar het Tamborine National Park geweest. In dit gebied zijn normaal diverse watervallen te bewonderen, maar door de droogte was er maar één waterval die stroomde. Hadden wij weer. We hebben toch nog twee wandelingen gemaakt. Voordeel was; regen, hierdoor was het erg lekker om tussen de bomen te lopen. Heerlijk verfrissend. Na het nationale park zijn we naar Surfers Paradise gereden. Helaas was het nog steeds regenachtig en was het strand niet zo mooi als op de plaatsjes die ik ervan had gezien. Wat wel weer leuk was, waren de hoge golven en de vele surfers die hier gretig gebruik van maakten. We hebben lekker staan kijken naar de ervaren surfers hier. Na Sufers Paradise wilden we naar Springbrook National Park. Helaas was het al wat later en besloten we richting het park te rijden en onderweg op een rest area te overnachten. Het was nog steeds regenachtig en de weg naar het nationale park liep door de mistige bergen. Koen had die middag al iets gezegd over grip op de achterbanden toen we ineens begonnen te slippen. Geen vangrail, niks. Alleen een stijle afgrond met dunne boompjes. Gelukkig reden we gewoon rustig en heeft koen met zijn goede stuurmanskunsten de wagen op de weg weten te houden (sorry mam, wilde je niet ongerust maken). Mijn hart zat letterlijk in mijn keel. Koen maakt zich er dan verder niet zo druk om, maar ik zit dan echt met de zenuwen in mijn lijf in de auto en baal dan echt dat we niet iets meer hebben betaald voor een iets degelijkere camper. Maar ach we leven en dit maakt mij blog ook weer wat spannender hihi.

De volgende dag was het weer gelukkig een stuk beter. Hup de wagen weer in en op naar het nationale park. We hebben hier weer prachtige watervallen gezien en zijn op bijzondere uitkijkpunten geweest. Ook hebben we hier nog een wandeling gemaakt. Het leuke van deze wandeling was dat je achter twee watervallen langs liep. Ze waren niet zo groot maar wel heel mooi. Koen heeft zelfs nog onder een van de watervallen staan douchen. Op de terugweg van een van de uitkijkpunten maakte Koen ineens een rare manoeuvre met de camper. Ik schrok me een ongeluk en vroeg waar hij mee bezig was. Hij zei dat hij een slang moest ontwijken. Oké goede reden.. We hebben de wagen aan de kant gezet en zijn een kijkje bij de slang gaan nemen. Woow wat een joekel was dat, wel twee en halve meter lang. Ze leek op haar gemak de doorgaande weg te willen oversteken. We hebben de camera's erbij gehaald en een paar mooie close-ups gemaakt. Er kwamen steeds meer mensen bij staan die ook een kiekje van de slang wilden nemen. Toen ze eenmaal veilig was over gestoken zijn we weer in de auto gestapt. Op naar de grens met New South Wales waar ons weer vele nieuwe avonturen te wachten staan.

Tot in NSW!

Xx