Eerste ontmoeting met het Zuider-Eiland
Door: Chloe
Blijf op de hoogte en volg Chloe
09 September 2014 | Nieuw Zeeland, Takaka
Blog 3 - 9 september
Na ongeveer 3 uur varen kwamen we aan op het zuider-eiland. Dit hadden we net zo goed voorbereid als het noorder-eiland, helemaal niet dus, en gingen we dus maar snel op zoek naar een i-site, zoiets als de VVV denk ik. Ik had een stukje in de Lonely Planet gelezen over The Queen Charlotte Track en hier wilden we iets meer informatie over verzamelen. Helaas was de mevrouw die ons hielp niet zo enthousiast en wij dus ook niet meteen.
Na ons bezoek aan de i-site zijn we op zoek gegaan naar een supermarkt. Op het noorder-eiland hebben we steeds bij de Countdown boodschappen gedaan, een hele grote nieuwe supermarkt. Deze was alleen op het zuider-eiland nergens te bekennen. Dat was even een domper, want we wisten net wat we daar precies van nodig hadden. Dan maar iets nieuws. Na de nodige boodschappen gedaan te hebben zijn we met onze nieuwe app opzoek gegaan naar een leuke en gratis slaapplek in de buurt. We hadden hem snel gevonden en we konden dus op pad. Leuk plekje aan het water, Koen is zelfs nog even gaan zwemmen. Brr daar vond ik het mooi te koud voor. Lekker een boekje gelezen in de camper.
De volgende dag zijn we toch een stukje van The Queen Charlotte track gaan doen. Totaal is hij 71 km lang, maar wij hadden een stuk uitgekozen naar een uitkijkpunt. Volgens de borden 1,5 uur en dus ook weer terug, met een klim van 200 meter. Het was inderdaad even klimmen, maar we werden beloond met een prachtig uitzicht. 360 graden rond, prachtige fjorden. Eenmaal beneden bleek dat we de wandeling in 1 uur en 20 minuten in totaal hadden gedaan. Niet gek. Aangezien we vroeg waren begonnen, hadden we dus nog de hele dag voor ons. We zijn doorgereden naar Motueka??? Hier hebben we weer zo'n i-site opgezocht voor informatie over het Abel Tasman National Park. Hier wilden we wel graag een langere wandeling maken, dus wat informatie konden we wel gebruiken.
Bij deze i-site werkte twee enthousiaste dames die ons graag iets over het park en de rest van Nieuw-Zeeland wilden vertellen. 1 van de 2 was nog Nederlands ook, dus dat was helemaal handig. We waren allebei weer helemaal enthousiast na deze verhalen en gingen dan ook met twee tickets voor een wandeling door het Nationale Park naar buiten. De tracks door de parken zijn meestal one-way en dus moet je je ergens laten afzetten of ophalen. Wij hebben ervoor gekozen om ons op het verst mogelijke punt af te laten zetten, Totaranui. Vanaf hier zouden we het park doorlopen naar het beginpunt. Omdat de boot iets later op de dag zou vertrekken en we geen ervaring met lange wandelingen hebben, hebben we ervoor gekozen om de track in 3 dagen te doen. Dus ook gelijk 2 overnachtingen geregeld. Dat is helaas verplicht in de Nationale Parken.
De volgende dag moesten we ons om 9.30 bij de boot melden. Best laat voor ons doen. In ongeveer anderhalf uur zijn we naar het startpunt van onze track gevaren, met onderweg nog wat highlights van de kuststrook, prachtig. Om ongeveer half 12 kon onze trip dan eindelijk beginnen. Zo benieuwd!!
We zouden ongeveer 6 kilometer lopen, met onderweg een aantal flinke hellingen. Na ongeveer 2 uur kwamen we aan bij onze eerste hut. Achteraf gezien klinkt het als een simpel wandelingetje en hadden we ook echt wel verder gekund, maar aangezien het mooi weer zou worden, wilden we ook graag even relaxen en van de omgeving genieten. We hadden immers ook geen haast. De volgende dag zouden we de langste wandeling van de track maken en dus was een beetje rust niet mis. Het was voor winterse begrippen nog best druk in de hut, waardoor we een kamer moesten delen met een ander stel. Ook twee Nederlanders die precies de route andersom hadden gedaan. Zij hadden echt 8 uur gelopen en waren behoorlijk moe, nou vroeg naar bed dus maar, goed voorbereid voor de lange tocht.
Wat een nacht!! Super onrustig geslapen door alle vreemde geluiden en andere omgeving. We waren allebei al vroeg wakker en zijn dan ook om kwart voor 6 uit bed gegaan. Aankleden, ontbijten en op pad maar weer. Half 7, het was niet eens volledig licht buiten. Één voordeel, als we vroeg zouden beginnen zouden we op tijd zijn om een bepaald gebied tijdens laagtij af te snijden. Het was wederom een prachtige tocht!! Dichtbegroeide bossen, goud/gele stranden en een lange hangbrug over de rivier. Het enige nadeel van een gebied tijdens laagtij passeren is dat je het met blote voeten moet doen, alles is nog wel een beetje nattig. Koen deed dit zonder problemen en ging in hetzelfde tempo door. Ik daarentegen had het gevoel alsof ik over honderden scheermesjes moest lopen en had het dus iets minder naar mijn zin. Na 5 uur en 18 minuten, jaja ik houd alles precies bij, kwamen we aan bij onze tweede overnachtingshut. Omdat we zo vroeg waren begonnen was het pas kwart voor 1. Nu baalde we wel een beetje dat we de tocht niet in 2 dagen hadden gedaan. Maar goed, we hadden alles al betaald, dus we konden dit alleen maar zien als een les voor de volgende meerdaagse track. We hebben de kachel aangemaakt en zijn lekker gaan relaxen. 's Avonds hebben we met een aantal andere overnachters nog een spelletje gedaan en gepraat over Nieuw-Zeeland. 1 van hen was een Nieuw-Zeelander en kon ons veel over het land vertellen, super leuk en handig!
De laatste dag moesten we nog ongeveer 4 uur lopen. Iets langer geslapen en rond kwart over 8 aan het laatste stuk van de track begonnen. Het was prachtig weer en toen we langs een prachtig strandje kwamen konden we het dan ook niet laten om een duik in het helderblauwe water te nemen, ondanks dat dit maar een graad of 7 is. Na deze verfrissing hebben we tocht afgemaakt. Mooi, maar dit stuk vonden we beide een stuk minder dan de stukken die we de voorgaande dagen hadden gelopen. Om ongeveer kwart over 12 kwamen we aan bij de auto. Nog een hele dag voor ons, dus we besloten om richting het noorden van het eiland te rijden, naar de Golden Bay.
De plaatsjes in het noorden zijn zeer relaxed, hier vindt je de kunstenaars, hippies en dreadlocks van Nieuw-Zeeland. We zijn helemaal naar het noordelijkste puntje gereden en hebben hier een wandeling over het strand gemaakt. Een super lang strand met prachtige rotsformaties en zeehondjes die ons probeerde te entertainen. Aangezien ik wel een behoorlijk blaar aan onze voorgaande wandelingen had overgehouden ben ik lekker op blote gaan lopen. Iets minder toen bleek dat we door het weiland vol schapen poepjes terug moesten lopen.
En dan zijn we aangekomen bij vandaag. Vanmorgen lekker iets langer in bed gebleven. Toch wel een beetje moe van de lange wandelingen en vele indrukken. Koen heeft de auto naar een zonnig plekje gereden en hier hebben we lekker ontbeten. Na het ontbijt zijn we naar de Wanui Falls gereden. De vrouw van de i-site had verteld dat dit zeker de moeite waard zou zijn. Na een korte wandeling over een slingerende loopbrug en gladde takken en stenen kwamen we aan bij de waterval. En of het de moeite waard was!! Het land blijft ons verrassen.
In de middag zijn we naar Harwoods Hole gereden. Dit moest een gat groot gat in de grond zijn. Ik wist niet zoveel wat ik me erbij voor moest stellen, maar Koen had er wel zin in. Dus hup, wandelschoenen aan en daar gingen we weer. Jemig wat een wandeling om er te komen. Over natte, glibberige stenen en drassige paden. Als ze toen ik jong was, en ik alles nog durfde, zeiden; wacht maar tot je wat ouder bent Chloe, dan zul je ook wat angstiger en voorzichtiger worden, dan dacht ik altijd ja hoor.. Het zal wel. Maar nu moet ik toch eerlijk toegeven, dat als ik over van die glibberige stenen loop, of bij Harwoods Hole boven een gat van 178 meter diep moet klauteren om een redelijk uitzicht te krijgen, ik toch ook wel een beetje angstig en voorzichtig ben. Gelukkig heb ik Koen, die wel alles zonder angst lijkt te doen, die mij overal overheen helpt, waardoor ik tot nu toe wel alle mooie uitzichten heb gezien.
Nu op naar het echte zuiden voor de volgende grote wandeling.
Liefs
Na ongeveer 3 uur varen kwamen we aan op het zuider-eiland. Dit hadden we net zo goed voorbereid als het noorder-eiland, helemaal niet dus, en gingen we dus maar snel op zoek naar een i-site, zoiets als de VVV denk ik. Ik had een stukje in de Lonely Planet gelezen over The Queen Charlotte Track en hier wilden we iets meer informatie over verzamelen. Helaas was de mevrouw die ons hielp niet zo enthousiast en wij dus ook niet meteen.
Na ons bezoek aan de i-site zijn we op zoek gegaan naar een supermarkt. Op het noorder-eiland hebben we steeds bij de Countdown boodschappen gedaan, een hele grote nieuwe supermarkt. Deze was alleen op het zuider-eiland nergens te bekennen. Dat was even een domper, want we wisten net wat we daar precies van nodig hadden. Dan maar iets nieuws. Na de nodige boodschappen gedaan te hebben zijn we met onze nieuwe app opzoek gegaan naar een leuke en gratis slaapplek in de buurt. We hadden hem snel gevonden en we konden dus op pad. Leuk plekje aan het water, Koen is zelfs nog even gaan zwemmen. Brr daar vond ik het mooi te koud voor. Lekker een boekje gelezen in de camper.
De volgende dag zijn we toch een stukje van The Queen Charlotte track gaan doen. Totaal is hij 71 km lang, maar wij hadden een stuk uitgekozen naar een uitkijkpunt. Volgens de borden 1,5 uur en dus ook weer terug, met een klim van 200 meter. Het was inderdaad even klimmen, maar we werden beloond met een prachtig uitzicht. 360 graden rond, prachtige fjorden. Eenmaal beneden bleek dat we de wandeling in 1 uur en 20 minuten in totaal hadden gedaan. Niet gek. Aangezien we vroeg waren begonnen, hadden we dus nog de hele dag voor ons. We zijn doorgereden naar Motueka??? Hier hebben we weer zo'n i-site opgezocht voor informatie over het Abel Tasman National Park. Hier wilden we wel graag een langere wandeling maken, dus wat informatie konden we wel gebruiken.
Bij deze i-site werkte twee enthousiaste dames die ons graag iets over het park en de rest van Nieuw-Zeeland wilden vertellen. 1 van de 2 was nog Nederlands ook, dus dat was helemaal handig. We waren allebei weer helemaal enthousiast na deze verhalen en gingen dan ook met twee tickets voor een wandeling door het Nationale Park naar buiten. De tracks door de parken zijn meestal one-way en dus moet je je ergens laten afzetten of ophalen. Wij hebben ervoor gekozen om ons op het verst mogelijke punt af te laten zetten, Totaranui. Vanaf hier zouden we het park doorlopen naar het beginpunt. Omdat de boot iets later op de dag zou vertrekken en we geen ervaring met lange wandelingen hebben, hebben we ervoor gekozen om de track in 3 dagen te doen. Dus ook gelijk 2 overnachtingen geregeld. Dat is helaas verplicht in de Nationale Parken.
De volgende dag moesten we ons om 9.30 bij de boot melden. Best laat voor ons doen. In ongeveer anderhalf uur zijn we naar het startpunt van onze track gevaren, met onderweg nog wat highlights van de kuststrook, prachtig. Om ongeveer half 12 kon onze trip dan eindelijk beginnen. Zo benieuwd!!
We zouden ongeveer 6 kilometer lopen, met onderweg een aantal flinke hellingen. Na ongeveer 2 uur kwamen we aan bij onze eerste hut. Achteraf gezien klinkt het als een simpel wandelingetje en hadden we ook echt wel verder gekund, maar aangezien het mooi weer zou worden, wilden we ook graag even relaxen en van de omgeving genieten. We hadden immers ook geen haast. De volgende dag zouden we de langste wandeling van de track maken en dus was een beetje rust niet mis. Het was voor winterse begrippen nog best druk in de hut, waardoor we een kamer moesten delen met een ander stel. Ook twee Nederlanders die precies de route andersom hadden gedaan. Zij hadden echt 8 uur gelopen en waren behoorlijk moe, nou vroeg naar bed dus maar, goed voorbereid voor de lange tocht.
Wat een nacht!! Super onrustig geslapen door alle vreemde geluiden en andere omgeving. We waren allebei al vroeg wakker en zijn dan ook om kwart voor 6 uit bed gegaan. Aankleden, ontbijten en op pad maar weer. Half 7, het was niet eens volledig licht buiten. Één voordeel, als we vroeg zouden beginnen zouden we op tijd zijn om een bepaald gebied tijdens laagtij af te snijden. Het was wederom een prachtige tocht!! Dichtbegroeide bossen, goud/gele stranden en een lange hangbrug over de rivier. Het enige nadeel van een gebied tijdens laagtij passeren is dat je het met blote voeten moet doen, alles is nog wel een beetje nattig. Koen deed dit zonder problemen en ging in hetzelfde tempo door. Ik daarentegen had het gevoel alsof ik over honderden scheermesjes moest lopen en had het dus iets minder naar mijn zin. Na 5 uur en 18 minuten, jaja ik houd alles precies bij, kwamen we aan bij onze tweede overnachtingshut. Omdat we zo vroeg waren begonnen was het pas kwart voor 1. Nu baalde we wel een beetje dat we de tocht niet in 2 dagen hadden gedaan. Maar goed, we hadden alles al betaald, dus we konden dit alleen maar zien als een les voor de volgende meerdaagse track. We hebben de kachel aangemaakt en zijn lekker gaan relaxen. 's Avonds hebben we met een aantal andere overnachters nog een spelletje gedaan en gepraat over Nieuw-Zeeland. 1 van hen was een Nieuw-Zeelander en kon ons veel over het land vertellen, super leuk en handig!
De laatste dag moesten we nog ongeveer 4 uur lopen. Iets langer geslapen en rond kwart over 8 aan het laatste stuk van de track begonnen. Het was prachtig weer en toen we langs een prachtig strandje kwamen konden we het dan ook niet laten om een duik in het helderblauwe water te nemen, ondanks dat dit maar een graad of 7 is. Na deze verfrissing hebben we tocht afgemaakt. Mooi, maar dit stuk vonden we beide een stuk minder dan de stukken die we de voorgaande dagen hadden gelopen. Om ongeveer kwart over 12 kwamen we aan bij de auto. Nog een hele dag voor ons, dus we besloten om richting het noorden van het eiland te rijden, naar de Golden Bay.
De plaatsjes in het noorden zijn zeer relaxed, hier vindt je de kunstenaars, hippies en dreadlocks van Nieuw-Zeeland. We zijn helemaal naar het noordelijkste puntje gereden en hebben hier een wandeling over het strand gemaakt. Een super lang strand met prachtige rotsformaties en zeehondjes die ons probeerde te entertainen. Aangezien ik wel een behoorlijk blaar aan onze voorgaande wandelingen had overgehouden ben ik lekker op blote gaan lopen. Iets minder toen bleek dat we door het weiland vol schapen poepjes terug moesten lopen.
En dan zijn we aangekomen bij vandaag. Vanmorgen lekker iets langer in bed gebleven. Toch wel een beetje moe van de lange wandelingen en vele indrukken. Koen heeft de auto naar een zonnig plekje gereden en hier hebben we lekker ontbeten. Na het ontbijt zijn we naar de Wanui Falls gereden. De vrouw van de i-site had verteld dat dit zeker de moeite waard zou zijn. Na een korte wandeling over een slingerende loopbrug en gladde takken en stenen kwamen we aan bij de waterval. En of het de moeite waard was!! Het land blijft ons verrassen.
In de middag zijn we naar Harwoods Hole gereden. Dit moest een gat groot gat in de grond zijn. Ik wist niet zoveel wat ik me erbij voor moest stellen, maar Koen had er wel zin in. Dus hup, wandelschoenen aan en daar gingen we weer. Jemig wat een wandeling om er te komen. Over natte, glibberige stenen en drassige paden. Als ze toen ik jong was, en ik alles nog durfde, zeiden; wacht maar tot je wat ouder bent Chloe, dan zul je ook wat angstiger en voorzichtiger worden, dan dacht ik altijd ja hoor.. Het zal wel. Maar nu moet ik toch eerlijk toegeven, dat als ik over van die glibberige stenen loop, of bij Harwoods Hole boven een gat van 178 meter diep moet klauteren om een redelijk uitzicht te krijgen, ik toch ook wel een beetje angstig en voorzichtig ben. Gelukkig heb ik Koen, die wel alles zonder angst lijkt te doen, die mij overal overheen helpt, waardoor ik tot nu toe wel alle mooie uitzichten heb gezien.
Nu op naar het echte zuiden voor de volgende grote wandeling.
Liefs
-
13 September 2014 - 09:35
Romy:
Wat een leuke blog weer! Moet vaak om je lachen tijdens het lezen.
Heel veel plezier weer!
XXX romy -
13 September 2014 - 11:43
Esther:
Leuk om je verhalen te lezen Chlo! En wat hebben jullie al veel gedaan in zo'n korte tijd, wauw! Ik kijk uit naar je volgende blog!
xx Esther -
13 September 2014 - 11:55
Jolanda De Haas:
Wat heerlijk weer om je verslag te lezen. Zoals ik al eerder tegen je zei, zo ver weg maar dan toch even heel dicht bij. Heb al je plaatsjes opgezocht die je hebt beschreven op google. Wat ziet dat er op foto's al waanzinnig uit. Kan me voorstellen dat het in het echt nog vele malen mooier is. -
13 September 2014 - 12:30
Marian Leeneman:
Leuk om je reisverhalen te lezen wat hebben jullie al veel gedaan en gelopen.Het lijkt me een heel mooi land. Geniet van jullie reis. -
13 September 2014 - 12:46
Aria :
K volg jullie hoor!! Super leuk om je verhalen te lezen. Kopje koffie erbij, soeppan op het vuur. Geweldig!!! Op naar het volgende reisverslag, ik verheug me er al op! -
13 September 2014 - 23:14
Corina:
Wat zijn jullie toch de beste maatjes. Prachtig om te lezen. Blijf genieten. Xxxx -
14 September 2014 - 13:51
Inez:
Wat klinkt dat goed allemaal zeg, leuk om te lezen! Geniet ervan! -
14 September 2014 - 15:22
Doenja:
O wat tof om het alleen al te lezen veel plezier -
18 September 2014 - 07:20
Joyce:
Wat een goed verhaal weer!!
Have fun xx -
28 September 2014 - 00:36
Diana Sanches:
Hee Chloë, ik had beloofd jullie te volgen. Bij deze! Erg leuke verhalen over fantastische plekken! Enjoy en absorbeer al het moois. Een onvergetelijk avontuur! Liefs, Diana S.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
