Daar zijn we dan!

Na een emotioneel afscheid van onze dierbaren, stonden we rond half 7 in de rij bij de douane. Denk je lekker rustig na het hoogseizoen op reis te gaan, staat er nog een rij waar je u tegen zegt. Al met al viel het best mee en rond 7 uur waren we door de douane. Na een korte stop was het al tijd om te boarden. De vlucht naar Parijs was echt super kort. Na een uurtje waren we er al.

In eerste instantie vonden we Charles de Gaulle maar een armoedig vliegveld, maar toen we eenmaal onze gate hadden gevonden, kwamen we in een luxe wachtruimte. Hier hebben we lekker 3 uur zitten chillen tot we konden boarden voor de lange vlucht naar Ho Chi Minh.
Men wat een vlucht was dat. Op zich goed en twee keer te eten gehad, maar lang lang.. niet normaal. Op een begeven moment wist ik echt niet meer hoe ik moest zitten. Ruby had gezellig een slaappil genomen en aangezien dat zij aan het gangpad zat, was het best een avontuur om af en toe naar het toilet te gaan haha.

Op Ho Chi Minh moesten we nog 5 uur wachten, maar dat is op zich zo voorbij gegaan. Lekker om half 8 's ochtends een whoppertje gehaald bij de Burger King, maarja ons ritme was zo in de war dat dat er best in ging.
Na een korte vlucht, in een gammel toestel, waren we dan eindelijk aangekomen in Phnom Penh. Loop je dan, midden op de dag 34 graden in je lange broek, shirt met lange mouwen en vest. Het regelen van het visum ging gelukkig wel snel en ook Nienke, onze begeleider voor de komende zeven weken, hadden we gelukkig ook snel gevonden. We werden opgehaald door een tuktuk. Dat was gelijk een heel avontuur. We werden van alle kanten aankeken, drie van die blonde meiden in de tuktuk met van die enorme koffers.

We gingen van straat naar straat en begonnen ons wel af te vragen waar we aan begonnen waren. Helemaal toen we bij het guesthouse aankwamen was het wel even schrikken. Jeetje wat een armoe. De kamer is klein, ruikt muf en is zelfs een beetje klammig. Geen ramen om even lekker te luchten. Direct toen we binnen kwamen kwam er een kakkerlak onder het bed vandaan. O MIJN HEMEL. Waar waren we nu toch weer beland.

Ook de straat waarin het guesthouse staat is lawaaierig. De hele dag door rijden er auto´s en brommers langs waardoor oversteken niet echt de simpelste zaak van de wereld is. Ben blij dat ik hier niet hoef te rijden, want verkeersregels kennen ze ook niet echt. Toeteren betekent let op ik kom eraan en degene die de meeste arrogantie toont heeft voorrang. Oversteken is hier dus nog best gevaarlijk.

Tot nu toe gelukkig wel goed gegaan. Toen we gisteren aankwamen zijn we ons op gaan frissen en gaan eten. Pizzaatje en een ice tea. Ik dacht laat ik niet gelijk in het diepe springen en eerst even iets bekends eten en drinken. Nou ice tea is hier dus letterlijk thee met ijs. Ik moet zeggen dat ik het wel lekker vond. Heel erg zoet. Na het eten hebben we nog even een rondje gelopen, maar we waren eigenlijk zo moe van de reis dat we na een kort rondje weer terug naar het guesthouse zijn gegaan.

De eerste nacht is niet geheel vlekkeloos verlopen. De bedden zijn hard, de kamer is warm en stinkt en de angst voor nieuwe kakkerlakken maakte het er ook niet gemakkelijker op. Uiteindelijk nog wel een beetje geslapen en om half 9 weer op om met zijn allen te ontbijten. Het ontbijt bij het guesthouse is echt heel erg goed. Heb vers fruit en een pancake op. Echt lekker. En alles is zo goedkoop.

Na het eten kregen we van Nienke een opdracht. In groepjes van drie gingen we een tocht door de stad doen. Langs een tempel, naar de markt en lekker lunchen. Best een leuk idee, maar met 35 graden en een grote tas op je rug kan ik concluderen dat dat echt te warm was. De markt was echt een enorme beleving. Honderden kraampjes met kleding, schoenen, tassen, haar, sieraden, elektronica. Noem het op en ze hebben het er. Bij een kraampje met pruiken kregen we het leuke idee om allemaal een pruik te passen en hier een leuke foto van te maken. Uiteraard voor geld, want overal willen ze geld mee verdienen. Toen we eenmaal gingen passen vonden we het zo leuk, dat we allemaal besloten een pruik te kopen. Haha altijd leuk voor een fout feestje. Ik zal proberen een foto bij te voegen.

Na de markt zijn we naar een winkeltje gedaan waar je je nagels kunt laten doen. De meiden die hier al een dag langer zijn hadden hier hun nagels laten doen en ja dat wilden wij toch ook wel. Eerste werden heel mijn nagels grondig schoongemaakt om ze vervolgens vol te tekenen met een kunstwerk. Ongelooflijk hoe die vrouwtjes dat doen. Zo klein en zo mooi. En ook voor maar $2. Ik vond het gewoon bijna zielig. 3 mensen zijn een uur bezig geweest aan mijn hand en dan vragen ze er twee dollar voor. Echt ongelooflijk.

Tot nu toe vind ik Cambodja een armoedig, goedkoop maar bijzonder land. Ik denk dat het een hele mooie reis gaat worden en een ervaring om nooit meer te vergeten.

7 november 2012
Woooow vandaag was echt ON-GE-LOOF-LIJK!! Vanmorgen zijn we naar de Killing Fields Choeung Ek geweest. Voor degenen die het niet weten even wat korte achtergrond informatie. In 1975 viel het leger van de Rode Khmer Cambodja binnen. De Rode Khmer was een communistische groep die van Cambodja een boeren heilstaat wilde maken. Alle mensen werden gedwongen om naar het platteland te verhuizen om hier 12 tot 14 uur op een dag op gezamenlijke boerderijen te werken. Het individu werd afgeschaft en mensen werden compleet uitgebuit. De intelligente mensen werden als bedreiging gezien en werden geëxecuteerd. Artsen, geleerden, docenten en zelfs mensen die een bril droegen en er dus intelligent uitzagen werden om het leven gebracht. In totaal werden in ongeveer 3 jaar 3 miljoen mensen van de totaal 8 miljoen vermoord. De Killing Fields van Choeung Ek zijn een van de honderden killings fields van Cambodja.
Vandaag hebben we een rondleiding over dit veld gehad. Met een Nederlandse audio begeleiding. Lekker een keer niet in het Engels en gewoon aandachtig luisteren naar wat er allemaal is gebeurd. Zoals ik eerder al zei: ONGELOOFLIJK. Nog zo kort geleden zo’n verschrikkelijke horror. De mensen van Cambodja willen het het liefst achter zich laten, maar de beelden die ik vandaag heb gezien zijn een belangrijk deel van de geschiedenis. Zeer interessant en indrukwekkend om meegemaakt te hebben. Ondanks de 35 graden kreeg ik regelmatig kippenvel van de horror verhalen en beelden.

Na de Killing Fields zijn we naar een gevangenis geweest. Voordat de slachtoffers naar de Killing Fields werden gebracht hebben ze eerst in een gevangenis in de stad gezeten. Dit was ook echt een mega indrukwekkend bezoek. Ruimtes vol foto’s van slachtoffers, de cellen waarin de gevangenen verbleven en de gruwelijke manieren waarop ze werden mishandeld. Daar kun je je gewoon bijna geen voorstelling van maken.
In de middag zijn we nog even iets leuks gaan doen. Met een groep meiden naar de stad op zoek naar lange losse broeken. In veel situaties is het niet gepast om korte broeken te dragen en aangezien iedereen alleen lange strakke broeken bij zich heeft, leek het ons wel handig om van die hele dunne losse lange broeken te kopen. Kosten hier 4 dollar en zitten heerlijk. Heb me natuurlijk gelijk weer het een en ander aan laten smeren, maar dat is ook wel nodig. Met dit tempo moet ik iedere week naar de wasserette, want je kleding is na 1x dragen klaar voor een wasje.
Vanavond hebben we de eerste taalles gehad. Dat was echt een hele ervaring. Leren tellen, gedag leren zeggen en nog een aantal basic dingen. Echt super grappig, al moet ik zeggen dat ik me zonder mijn boekje niet zal redden haha.

Morgen gaan we richting Siem Reap. Daar gaan we naar de beroemde tempels van Cambodja. Ik ben super benieuwd. Nu nog even lekker chillen om 9 uur ´s avonds in ongeveer 29 graden. Zo me tas inpakken voor de trip en dan lekker naar bed. Hoe koud is het daar?

Dikke kus uit Cambodja.