Stage, Sihanouk Ville & Fotoshoot

Hallo lieve lezers,

Het is een tijdje stil geweest, maar hier is dan weer een blog uit Cambodja. Na de introductieweek en een overlevingstocht in de jungle was het toch echt tijd om aan het stage project te werken. Het is inmiddels goed duidelijk wat we moeten doen en wat er van ons wordt verwacht, maar de omstandigheden maken het niet gemakkelijk. We zitten aan een drukke weg waar altijd wel wat te zien is en door de warmte zijn we na een halve dag allemaal behoorlijk uitgeblust. Geconcentreerd werken is hier een behoorlijke kunst.

Ik heb vorige week een start gemaakt met het beschrijven van de Nederlandse wet en regelgeving op het gebied van beveiliging in de horeca. Het onderwerp spreekt me zeker aan, maar de invulling ervan is moeilijker dan gedacht. In Cambodja kennen ze helemaal geen wetgeving op het gebied van faciliteiten dus dat is dan wel weer makkelijk.

Van 22 tot 28 november zijn we in Phnom Penh gebleven om aan het project te werken. Natuurlijk hebben we niet alleen maar binnen gezeten, maar hebben we onszelf verwend met tripjes naar de markt, nageltjes laten doen enzovoorts. De dagen zijn verder niet heel erg interessant en om nou te vertellen hoeveel ik iedere dag geniet van mijn bananenshake, pannenkoeken en Chicken Lok Laak is nou ook niet erg interessant. Nu we het toch over eten hebben…

Zondag avond zijn we met zijn allen in de mall gaan eten. Hier is het lekker fris en na afloop wilden we gaan rollerskaten op de bovenste verdieping van de mall. We besloten om bij de pizza company te gaan eten. Hier kun je verschillende pizza’s met verschillende bodems bestellen. Randen gevuld met kaas of bestaand uit worstenbroodjes. Erg creatief en dus leek het ons wel leuk om daar te gaan eten. Maar ik zou dit verhaal niet schrijven als alles in één keer goed ging. Ik had een vegetarische pizza met dunne bodem besteld zonder ananas en zonder mais. Toen iedereen zijn bestelling had doorgegeven nam de ober de bestellingen nog eens door en alles leek te kloppen. Een aantal minuten later kregen we allemaal een bonnetje op tafel, met daarop onze bestellingen. De pizza’s waren al niet goedkoop, maar toen ik 17 dollar op me bonnetje zag staan toen schrok ik toch wel even. Daar kan je hier zo’n 3 dagen voor eten en voor zover ik had uitgerekend moest ik 12 dollar betalen. Ik dus naar zo’n mannetje om te vertellen dat mijn bestelling niet klopte. Na zo’n vijf minuten kwam hij bij mijn tafel om te zeggen dat de bestelling helaas al was doorgegeven aan de keuken en of ik toch gewoon die pizza op het bonnetje wilde nemen. Huh? Wat? Nee ik had die pizza niet besteld en het was met een kaasvulling waar ik helemaal niet van houd. Ik dus even goed duidelijk gemaakt dat ik die pizza niet wilde hebben, maar gewoon de pizza die ik had besteld. Die jongen weer terug naar zijn ‘manager’ en kassa om het te regelen. Weer zo’n 5 minuten later kwam hij bij mijn tafel met de mededeling dat de pizza nu goed was doorgegeven aan de keuken, maar of ik dan wel gewoon 12 dollar wilde betalen ipv 7. Nou toen was ik even helemaal van mijn a propos. Die jongen probeerde zijn werk gewoon goed te doen en het verlies op te vangen, maar daar wilde ik niet veel van weten. Iedereen aan tafel zei dat ik rustig moest doen, maar ik snapte gewoon niet waar je het idee vandaan haalt om zoiets aan je klant te vragen. Uiteindelijk heb ik het wel voor elkaar gekregen en heb ik de pizza gekregen waar ik om had gevraagd en daar heb ik ook voor betaald, maar die pizza company, die zal ik niet snel weer bezoeken haha.

Dit is trouwens niet de eerste keer dat het bij mij fout gaat met het eten of drinken. Zo bestelde ik bijvoorbeeld een mango shake in het restaurant van ons guesthouse. Ongeveer een half uur later had ik mijn shake nog niet ontvangen en ging dus maar eens vragen waar die bleef. Oh ja we hebben geen mango mevrouw. Oohh lekker suf, zeg dat dan gelijk. Of je bestelt een lipton ICE tea en komen ze aanzetten met gekookt water en een kopje. Nee de mensen zijn hier niet heel erg snugger, maar het eten is verder wel erg lekker. In de meeste gevallen dan.

Verder hebben we natuurlijk weer de meest hilarische momenten meegemaakt. Zo kwam Nina op een middag de kamer binnen met de vraag of ik ‘prikweg’ had. Hierop antwoordde ik van niet, maar dat ik wel wist dat Ruby het had. Nina had een tubetje gevonden en begon vrolijk haar hele benen in te smeren. Toen ze eenmaal klaar was, besefte ik dat Ruby ook zalf bij zich had tegen krentenbaard. Toen ik dit Nina vertelde keek ze geschrokt op met de vraag of dat dit tubetje was. Ik had geen idee, dus op zoek naar Ruby. Een ding is zeker, Nina zal nooit last krijgen van krentenbaard op haar benen haha.

Sihanouk Ville
Op donderdag 29 november zijn we met 8 meiden naar Sihanouk Ville vertrokken. Sihanouk Ville staat bekend om haar witte stranden en blauwe zee en is daardoor erg populair bij de toeristen. De busreis zou ongeveer 4 uur duren, maar na 5 en half uur waren we dan eindelijk aangekomen op de parkeerplaats van Sihanouk Ville. Niet anders dan bij andere busstations kwamen de tuktuk drivers direct op ons afgerend om te vragen of we vervoer nodig hadden. En ga dan maar eens in discussie over de prijs. Geen idee over waar we heen moesten, dus besloten om per persoon $1 te betalen om ons naar het guesthouse te laten brengen.
Toen we na 3 minuten rijden bij ons guesthouse aankwamen, baalden we toch wel enigszins. Maar ach, nu wisten we waar het was en na de lange busrit had ik ook niet zo’n zin om me er druk om te maken. Hup bikini aan en richting het strand, tenminste als je die bij je had. Het eerste wat ik heb gepakt tijdens het inpakken was mijn bikini maar dat was bij Faryal niet opgekomen. Je begrijpt dat we haar flink hebben gepest.

We hadden een simpel guesthouse geboekt op een kwartiertje van het strand, tenminste volgens booking.com. Het uitzicht was in ieder geval goed, vanaf het balkon kon je recht over de zee uitkijken. Toen we ons allemaal hadden omgekleed konden we richting het strand. Aangezien het inmiddels al 2 uur ’s middags was en iedereen behoorlijke trek had, besloten we om bij een tentje een hapje en drankje te doen voor we in de zon zouden gaan liggen. Helaas gaat alles hier op zijn Cambodjaans en konden we pas rond half 4 echt het strand op. Beetje jammer dat de zon hier vroeg ondergaat en de warmte van de zon al een stuk minder was. Even een uurtje gelegen en daarna terug naar het guesthouse gegaan. ’s Avonds lekker aan het strand gegeten en ik moet zeggen dat geeft toch wel een heerlijk vakantie gevoel.

De volgende dag besloten we om een verlaten strand op te zoeken. Via via hadden we begrepen dat Otres Beach een strand in ontwikkeling is en dat het zeker de moeite waard was om te bezoeken. Eenmaal aangekomen ontdekten we dat het strand inderdaad vol in ontwikkeling was. Aan de linker kant stonden wel een aantal tentjes en rechts zag het er vrij leeg uit. Hup, waar naar rechts. Helaas was de strook zand erg smal en besloten we door te lopen naar een strandtent helemaal een het einde van het strand. Eenmaal aangekomen bleek deze tent verlaten en stonden er precies 8 bedjes waar wij op konden chillen. Onze spullen neergegooid en lekker aan de zonnebrand gegaan. Na mijn ervaring afgelopen voorjaarsvakantie op Kreta heb ik mijn lesje wel geleerd en besloten mij voortaan goed in te smeren tegen de zon. Ruby wilde mij helaas niet geloven en lijkt op het moment op een half geschilde sinaasappel, echt heel rot, maar we hebben er ook wel om gelachen.

Op een begeven moment besloten we met een aantal meiden te gaan zwemmen. Het water heeft een heerlijke temperatuur en is best helder. Niet zo helder als ik me had voorgesteld, maar voor nu prima. Na een tijdje zwemmen zie ik iemand in mijn ooghoek staan. Ik kijk die richting op en roep ineens keihard naar Ruub, gatver die gozer staat te pissen! Maar nadat we allebei nog eens keken bleek dat hij hele andere dingen met zijn slurfie aan het doen was. Wij allemaal gillen en even het water uit. Na iedereen te hebben geïnformeerd was die gozer gelukkig verdwenen en konden verder genieten van onze dag. Tenminste dat dachten we.

Op een begeven moment stond hij er weer. Elke keer als we keken ging die zwaaien en rare gebaren maken. Wij zijn er verder niet op ingegaan, maar konden hem ook niet wegsturen. Het was een openbaar strand voor iedereen. Zolang hij op afstand bleef en niks deed, vonden we het prima. Ruby was een stukje verderop op een rots gaan liggen. Ik was inmiddels in mijn slaaphouding gaan liggen, maar vertrouwde het niet helemaal dat ze daar helemaal alleen lag. Alsof mijn gevoel klopte, ik draaide mijn hoofd om en zag die gozer bij Ruby staan. Wij allemaal gelijk alert om te kijken wat hij deed. Ruby was zich ook kapot geschrokken, maar gelukkig had die jongen alleen gezegd dat ie van der hield. Ondanks het feit dat Ruby hem had afgewezen bleef hij op een afstandje staan kijken. Toen hij maar door bleef gaan met zijn rare gebaren werd het Elsbeth te veel. Ze stapte op hem af en heeft hem even goed duidelijk gemaakt dat zijn gedrag niet normaal was en dat hij snel moest maken dat hij wegkwam. Die jongen wist niet waar hij het zoeken moest en 5 minuten later zagen we hem met zijn staart tussen zijn benen het strand verlaten. Haha Elsbeth rocks!

Tegen een uur of 5 hebben we de tuktuk gebeld om ons weer terug te brengen naar het guesthouse. Iedereen was nogal gaar van de lange dag, dus besloten we om in de buurt van het guesthouse een leuk tentje op te zoeken. We zijn op een hoek beland, waar ze heerlijke pizza’s hadden. Daar hadden we wel weer eens trek in, na een paar mislukte pizza’s daarvoor.

Zaterdag zijn we naar Serendipity Beach gegaan. Op dit strand hadden we al eerder gegeten dus we wisten een beetje wat we konden verwachten. Lekkere ligbedden, mangoshake in de hand, parasolletje op en genieten maar. We hebben de hele dag lekker gelegen en genoten van het mooie weer! Bijna niet voor te stellen dat het thuis tegen het vriespunt aanligt, terwijl wij op het strand in de zon liggen te zweten. ’s Avonds weer lekker in de buurt van het Guesthouse gegeten. Na het eten wilden we nog niet naar bed, we waren allemaal wel benieuwd naar het nachtleven van Cambodja en Sihanouk Ville. Dit omdat we de hele dag waren lastig gevallen door proppers van verschillenden tenten. We besloten een drankje te doen op het strand en dan te kijken waar we terecht zouden komen. Dit bleek JJ’s Playground te zijn. Bij binnenkomst rook het behoorlijk naar kots, maar na een kwartiertje, een drankje en wat gekke dansmoves hadden we het allemaal prima naar ons zin. Rond vier uur besloten we terug te gaan naar het guesthouse. Ik heb echt een te gekke avond gehad, maar ben blij dat we hebben afgesproken: what happens in Sihanouk Ville stays in Sihanouk Ville hahaha.

Aangezien we laat thuis waren, besloten we om zondag lekker uit te slapen. Helaas was ik om kwart over 8 al klaarwakker. Nog heel even in slaap gevallen, maar echt lekker heb ik niet meer geslapen. We zijn lekker gaan ontbijten bij Nana’s restaurant. Een klein zaakje bij het guesthouse om de hoek. We hadden hier al vaker gegeten. Het eten is super lekker en super goedkoop. En tja we blijven toch maar arme studentjes.

Na het eten besloten we scooters te huren. De kosten van een tuktuk lopen namelijk hoog op zo’n weekendje en een scooter kost maar $5 per dag. Met zijn tweeen op een scooter en touren maar. We hadden vanaf ons balkon bij het guesthouse een superlange brug naar een ander eiland gezien. We waren hier allemaal erg benieuwd naar en besloten deze brug op te zoeken. Hup het drukke verkeer in en rijden maar. Na een tijdje hadden we de brug gevonden, maar deze bleek afgesloten te zijn. Wij nog geprobeerd te vragen waarom we er niet over heen mochten, maar de man die de brug ‘bewaakte’ bleek geen zin in ons te hebben en stuurde ons bot weg.

Allemaal een beetje teleurgesteld, maarja op naar de volgende bestemming. Dit werd Otres Beach. Dit strand was ons prima bevallen en we waren benieuwd of er nog meer geheime plekjes te ontdekken waren. Na een stuk gereden te hebben werd de weg wel heel erg slecht en besloten Ruby, Nina, Elianne en ik ons te splitsen van de groep en lekker een duik te nemen in het ‘koude’ water. De rest wilde nog verder rijden, dus we besloten om af te spreken bij een tentje waar we eerder op de dag een verfrissend drankje hadden gedaan.

Het strandje was lekker rustig, tot een kudde koeien besloot om rustig over het strand naar hun slaapplek te gaan wandelen. Dat zie je ook niet elke dag, koeien op het strand. Even was ik bang dat ze achter ons in het zand bleven staan, maar snel bleek dat ze gelukkig weer doorliepen.

Ik ben met die meiden lekker het water in gegaan en hier hebben we weer mooie plaatjes gemaakt haha. Het water was iets helderder dan we dachten, dus de onderwaterfoto’s met Nina haar camera zijn echt super gek geworden. Na ongeveer 2 uurtjes waren we het wel zat en besloten we naar de afgesproken plek te gaan. We waren de eerste en precies op tijd om de zonsondergang in zee te fotograferen. Na een uurtje voegden Paulien en Ellen zich ook bij ons. We waren nu bijna compleet, alleen Faryal en Elsbeth misten nog. Toen het donker begon te worden, begonnen wij ons toch wel een beetje zorgen te maken. Tijd voor een sms! Dachten die mutsen dat we bij het guesthouse hadden afgesproken en die zaten daar al een tijdje op ons te wachten. Omdat het niet echt meer verantwoord was om met zijn tweeen naar het strand te rijden, hebben we besloten om in twee groepjes te eten. Wij hebben in een super leuk tentje aan het strand gezeten. Lekkere pasta op! Hmm.

Na het eten met zijn alleen voorzichtig weer terug richting de bewoonde wereld. Omdat we zo’n leuke avond hadden gehad, besloten we om dit nogmaals over te doen. Maar helaas was de sfeer een stuk minder en zijn we rond half 2 naar huis vertrokken.

Maandag hebben we weer uitgeslapen. We hoefden om half 1 de bus pas te hebben, dus we konden even lekker een tukkie doen. Nog even met Ruby naar de bank gereden om geld te halen en langs de bakker voor broodjes voor in de bus. Bij terugkomst direct de scooters weggebracht en in gaan pakken voor vertrek.

Rond kwart voor 12 zijn we richting het busstation vertrokken, waar we weer na 3 minuten al waren. Veel te vroeg voor de bus van half 1. We hebben onze spullen dus maar even neergezet en zijn er zelf bij neergeploft. De bus kwam rond half 1 aan en wij waren allemaal blij dat we konden vertrekken. Eenmaal een kwartier aan het rijden zag ik toch wel een erg bekende omgeving, en ja hoor, we waren weer op het busstation. Domper! Inmiddels tien voor 1, maar nu konden we wel echt richting ‘huis’ vertrekken. Op de heenweg had de busrit al langer geduurd dan gepland, dus op de terugweg hadden we ons ingesteld op het ergste. En ja hoor, dit bleek ook het geval, file in Phnom Penh. We hebben zo’n zes en half uur in de bus gezeten in plaats van vier.

’s Avonds hadden we Sinterklaasfeest dus het was allemaal nog behoorlijk haasten met eten toen we uiteindelijk waren aangekomen bij het guesthouse. Rond half negen snel nog de cadeautjes ingepakt in WC papier, inpak papier dat kennen ze hier niet, en hup naar boven voor het Sinterklaasfeest. De avond begon met het eerste Sinterklaasliedje. Peterhans had beneden iemand bereid gevonden om de pakjes naar boven te brengen en om wat rond te strooien met pepernoten. Toen deze persoon eenmaal binnenkwam moest ik toch wel even twee keer kijken. Ik dacht echt; ‘Huh dat lijkt Bo wel!’, direct mijn blik op Ruby die met een betraand gezicht mijn idee bevestigde. Echt een super leuke verrassing! Samen met haar stiefbroer was hij op bezoek in Cambodja om te kijken hoe het met Ruub ging. Super tof!

Het Sinterklaasspel was erg gezellig. Iedereen deed enthousiast mee en had zijn best gedaan met het inkopen van leuke cadeautjes. Toen de timer van het spel afliep, had ik een super leuk schilderijtje met olifantjes erop. Was er echt blij mee. Zoiets wilde ik zelf ook nog kopen, dus dat scheelt dan weer. Na het spel lekker naar bed, want de volgende dag stond een fotoshoot op de planning.

Rond half 9 Cambodjaanse tijd, dus half 10 onze tijd, werden we opgehaald om naar de fotostudio te gaan. Hier werden we allemaal omgetoverd tot Cambodjaanse Prinsen en Prinsessen. We hebben een groepsfoto gemaakt en een aantal individuele foto’s. Echt heel bijzonder om te hebben meegemaakt en ik ben benieuwd naar het resultaat. Ik zal in de bijlage vast een voorproefje proberen te plaatsen. De rest van de dag is niet heel spectaculair verlopen.

Woensdag ochtend hadden we met Nienke en Peterhans afgesproken om even te babbelen over de kosten van de hele reis. Er was nogal wat onrust in de groep en aangezien het toch allemaal een hoop geld was, wilden we graag een verduidelijking. We hadden op tijd afgesproken, maar ik was blijkbaar zo moe dat ik dwars door me wekker was heen geslapen. Iris dacht me even lief wakker te maken, maar toen ze op het raam tikte schrok ik me helemaal kapot en zat ik rechtovereind in bed. Goede wekker die Iris, want 15 minuten later zat ik gedoucht en wel beneden aan tafel. Heel fijn om een duidelijk beeld te hebben van waar het geld heen gaat.

Na het gesprek ben ik aan het project gaan werken. Helaas kwam iemand met het leuke idee om ’s middags naar de markt te gaan en dat leek mij ook best leuk. Dus na 4 uurtjes werken zat het er al weer op. Op de markt heb ik all stars en wat souvenirs gekocht. Leukkk!

Nina en Elianne hadden op de terugweg van de markt een leuk Italiaans tentje gezien en vonden het leuk om hier ’s avonds iets te gaan eten. Prima, Italiaans eten is heerlijk dus ik ben in! Een echte Italiaan zonder pizza’s, helaas. Dus op zoek naar iets anders. Ik had wel trek in een visje dus besloot barracuda met verse tomaten te nemen. Geen idee wat een barracuda was en dat bleek achteraf maar goed te zijn. Als ik het plaatje voor mijn eten had gezien, had ik nog wel 2 keer nagedacht voor ik het zou eten. Maar dat had ik dus niet en het smaakte echt heerlijk. Na het eten nog een lekker bolletje stracciatella ijs en mijn avond kon niet meer stuk. Tenminste dat dacht ik.

Rond half 2 werd ik wakker met onwijze buikpijn. Ja hoor precies waar ik bang voor was. Dat visje was lekker aan het zwemmen. Vanaf half 2 geen oog meer dichtgedaan. Kon ik wel mooi pap feliciteren want die ik hier natuurlijk eerder jarig dan in Nederland.

Helaas was mijn buikpijn nog niet over toen mijn wekker ging. Ben gaan douchen, maar had daarna totaal geen energie om te gaan ontbijten of aan het werk te gaan. Elke keer als ik een poging deed iets te ondernemen werd ik duizelig en misselijk. Dus besloten om lekker een daagje in bed te blijven. Nouja lekker, met zo’n 25 graden op de kamer, overgeven en buikkrampen kan ik me andere lekkere dingen voorstellen haha. Gelukkig, nouja niet echt gelukkig, voelde Ruub zich ook niet goed en hebben we elkaar gezelschap kunnen houden.

Het is inmiddels tien over zeven en de groep is al gaan eten. Ik heb nog steeds geen trek en heb dus besloten om lekker thuis te blijven, aan mijn blog en project te werken, zodat ik vandaag nog iets nuttigs heb gedaan. Dacht dat er niet zoveel te beschrijven viel over de afgelopen weken, maar ik zie in mijn Word bestand al weer 6 pagina’s staan. Zal jullie daarom verder niet meer ophouden en wens jullie nog een mooie 6 december!

Gefeliciteerd lieve paps!

xxx Uit Cambodja